Bu söz, yıllardır hepimizin dilinde. Bazen bir şarkı olur eşlik eder bize, bazen bir duvar yazısı olur karşımıza çıkar, bazen de yalnızca içimizden geçer. Çünkü ne yaşarsak yaşayalım, hep o güzel günlerin hayalini kurarız.
Geçmişe dönüp baktığımızda, bu ülkenin çok zor zamanlardan geçtiğini görüyoruz. Savaşlar, depremler, yoksulluklar… Ama her seferinde toparlanmayı başardık. Çünkü biz, zorluklardan yılmayan bir milletiz. Birbirine sahip çıkan, düşse bile el ele verip ayağa kalkan bir halkız.
Hatırlayalım; Kurtuluş Savaşı’nda imkânsız denilen bir mücadele verildi. Herkesin inancını kaybettiği bir anda, umut yeniden doğdu.
Yıllar sonra, depremlerle sarsıldık. Yüreğimiz yandı, sevdiklerimizi kaybettik. Ama yine omuz omuza verdik. Tanımadığımız insanların yardımına koştuk. Çünkü biz buyuz. Çünkü biz birlikteyken güçlüyüz.
Şimdi yine kolay zamanlardan geçmiyoruz. Gündem ağır, ekonomik şartlar zor, kalabalıklar içinde yalnız hisseden insanlar çoğaldı. Ama hâlâ içimizde bir şey var: Umut. İşte o umudu kaybetmediğimiz sürece her şeyin değişebileceğine inanıyorum.
Çünkü, hâlâ sabah erken kalkıp çalışan milyonlarca insan var.
Çünkü, hâlâ çocuklar hayal kuruyor.
Çünkü, hâlâ öğretmenler, doktorlar, çiftçiler, gençler bu ülkenin geleceğine inanıyor.
Ve çünkü, hâlâ anneler, babalar evlatlarına iyi bir gelecek için dua ediyor.
Güzel günler bir anda gelmeyecek, evet. Ama gelirken bizi yolda görecek. O yüzden biz şimdiden hazır olalım. Kalbimizi temiz tutalım, birbirimize sırt çevirmeyelim, umudu elimizden bırakmayalım. Kırmadan, dökmeden, vazgeçmeden yürüyelim.
Çünkü biz çok şey yaşadık. Acıyı da gördük, yokluğu da. Ama hiçbir zaman pes etmedik. Her zaman daha iyiye ulaşmanın yolunu aradık. Şimdi de aynısını yapmalıyız.